چگونه ارزون سفر کنیم؟ - اقامت رایگان و پیدا کردن دوستان بومی خیلی وقتها این سوال به مغزم خطور می کرد که خوب من که سفر میرم چرا فقط زیباییهای طبیعی و آثار باستانی رو ببینم؟ مردم اون کشور هم جزو جذابیت های این سفر هستن ولی با اونا چطور رابطه برقرار کنم؟ بعضی وقتها یه سری از مسافرها میگن ما رفتیم فلان جا یه دوست اونجایی داشتیم کلی باهاش چرخیدیم و رفتیم خونشون. خوب من چطور یه دوست اونجایی پیدا کنم؟ چطور خونش مهمون بشم؟ اینجا باز هم اینترنت راهگشاست ... روژه هایی در بعضی کشورهای دنیا - البته در کشورهای توسعه یافته - تعریف شده با این هدف که مسافرها بتونن در کشور مقصد، با افراد بومی اون کشور آشنا بشن، باهاشون دوست بشن و در صورت تمایل میزبان، مهمون خونشون بشن و اونجا اقامت کنند. شاید نام پروژه مهمان نوازی نام خوبی براشون باشه. همینطور به افراد علاقه مند اجازه میده که خودشون رو به عنوان کسانی که آمادگی برای میزبانی دارن، به مسافرها معرفی کنند. یعنی این شبکه های اجتماعی بنیانشون بر اساس دو حالت "میزبان (Host)" و "مهمان (Surf)" استواره. چندین شبکه در این زمینه وجود داره که قطعا اختلاف هایی با هم دارن ولی در کلیت موضوع همشون یکسان هستن.
۲۰ مسافرخانه باحال در اروپا برای مسافران کم خرج – قسمت اول چیزی که از شنیدن مسافرخانه به ذهن متبادر میشود جایی است ارزان که به خاطر ارزان بودنش مجبورید ۷۰ جور تاوان پس بدهید. مکانی تنگ و تاریک که ۵۰ تا کفش و دمپایی پشت در هر اتاقش رویهم کُپه شده و معتادهای مستقر در آنجا (که مرحله آخر قبل از جوب خوابی را میگذرانند)، برای کندن لامپ دستشویی جهت کشیدن شیشه با هم کُشتی کج میگیرند. موشهایش با تله خرس پرس سینه میزنند و سوسکهایش با تغذیه از بزاق دهان معتادها انقدر توپ شدهاند که دمپایی را هر چقدر محکمتر روی سرشان بکوبی بدتر برمیگردد توی صورت خودت. متصدیان این جور جاها خودشان از همه بدتر هستند. طوری جواب آدم را میدهند که آدم آرزو میکرد کاش در زندان هم سلولی اصغر قاتل و بیجه پاکدشت و خفاش شب بود. در نهایت، اگر هم میخواستی صبح که از خواب بلند شوی شلوارت هنوز پایت باشد و کلیههایت در بازار بورس سید اسمال به فروش نرسد باید پشت پلکهایت چشم اژدها خالکوبی میکردی.